Eindwerk

Het is alsof de duivel er mee speelt. Ik moest gisteren mijn eindwerk inleveren.
Ik had vrijdag en zondag nog voorzien om er nog een beetje aan te werken, en dan zou ik het zondagavond uit printen en maandag laten inbinden op mijn werk. En na mijn werk zou ik het gaan inleveren. Net op tijd allemaal dus.

Maar zoals de grote mensen me al jaren zeggen, "niet altijd alles op het laatste nippertje doen, je weet nooit wat gebeurd..." En lap, ik had het toch weer niet zitten zeker.

Vrijdag voelde ik me al de hele dag ellendig, niet veel meer kunnen doen dus, en s'avonds terwijl ik bij de kapster zat voelde ik me dood ellendig, en voelde ik dat ik koorts aan het maken was. Lap ik had het zitten.

Tegen dat ik thuis kwam was ik al tot niet veel meer in staat als gewoon op de zetel liggen.

Zaterdag was het plan om Emma naar mijn ouders te brengen, ik had s'morgens nog een afspraak bij de schoonheidsspecialite, en daarna zouden Walter en ik voor het eerst in maanden nog eens fijn onder ons tweetjes gaan winkelen. Maar na een slapeloze nacht met 40 ° koorts bleek al snel dat het uitje niet zou door gaan. Walter heeft Emma s'morgens evengoed naar mijn ouders gebracht, want ik was nog niet eens in staat om op te staan.
Ik heb dus de hele dag op de zetel gelegen met koorts.

Zondag het zelfde liedje, ik heb nog net genoeg energie gehad om mijn eindwerk in de staat zoals het was uit te printen en mezelf naar de auto te slepen om het eindwerk naar mijn collega te brengen (Walter reed). Ze zou het dan inbinden op 't werk, en Walter gaat het dan op Erperheide halen maandag en doorbrengen naar Neerpelt.

Maandag ben ik dan toch maar naar de dokter geweest, conclusie, darmontsteking.

Aaaaah.... daarom zit ik al een gans weekend te kamperen op de wc. Nu wordt het duidelijk...

Dat was dus mijn weekend, een om heel snel te vergeten...